با خودم فکر می کنم اگرمرده این گوری که صبح تا شب و شب تا صبح بر سرش گریه میکنم و خاک بر سر می پاشم مدتها پیش سر از گور برداشته و پی زندگی خودش رفته باشد چه؟

نباید حداقل بیاید و یک سیخونکی به تو بزند که هی... یارو...من این تو نیستم.... اصلا هیچ کسی این تو نیست... چند ساله که این گور خالیه...من پیرارسال رفتم دو تا قطعه بالاتر یه گور جدید گرفتم ماه... هم دسترسیش خوبه ..هم مشاعات خوبی داره... گلاب پاش ریموت دار هم داره که ریموتش دست خودمه

یا بگه

هی هالو.. پاشو دیگه.. بسه... تو گور هم دست از سر ما بر نمی داری؟ ببین من نمرده ام... زنده ی زنده ام... و در کنار ایشون (اشاره به اسکلت مذکری می کند که با نخوت کنارش ایستاده) زندگی خوبی هم دارم!....

انتظار زیادیه از یه مرده...خودم هم قبول دارم